Ο σύγχρονος Μόγλης

Μπαίνω που λέτε προχτές στο αμάξι να πάω να βρω τα φιλαράκια να πιούμε ένα αντρικό καφέ. Ξέρετε, τα τελευταία νέα περί τεχνολογίας, καφεδάκι-τσιγαράκι, καυγάς για το αιώνιο θέμα (πλέον) του ποιο class είναι nurfed στο Warcraft, να κλαίγονται οι hunters, να εκλειπαρούν οι priests, οι rogues (φυσικά, απολύτως αληθές :P) να προσπαθούν να πείσουν τους πάντες ότι δεν κάνουν αρκετό single target damage, πλακωμάρα intel vs amd, warcraft, Star Wars Galaxies (αιωνία του η μνήμη), Warcraft, Age of Conan preview κλπ κλπ κλπ (α, και λίγο ακόμα Warcraft, οι locks είναι imba κλπ).

Και ενώ ακολουθώ την standard διαδικασία απογείωσης :
-Mp3όφωνο, επιλογή βόθρου σε Aργκ! Μινόρε, τετάρτη συμφωνία του Βοθρώβεν-check
-κατέβασμα ελαφρώς παντελονιού για περισσότερη "άνεση"-check
-γύρισμα κλειδιών, παρακολούθηση των λαμπακίων καθώς ανάβουν (με τον ίδιο τρόπο εδώ και 5 χρόνια) - μου δίνει μία αίσθηση bootaρίσματος - check
-τακτική εκτόξευση κινητού που και καλά μου ξέφυγε από το χέρι ώστε να καταλήξει στην γνωστή κλασική θέση μεταξύ πόρτας/θέσης συνοδηγού (ώστε να μην μπορώ να το σηκώνω όταν με παίρνουν καθώς οδηγάω και να βρίζω, συν βέβαια του ότι βρίζω όταν με παίρνουν καθώς οδηγάω, βέβαια τώρα που το σκέφτομαι ΠΑΝΤΑ βρίζω όταν με παίρνουνε, μάλλον φταίει το ringtone που έχω βάλει, αυτό με κάτι πυροβολισμούς από το Aliens στη σκηνή που έχει πέσει το ρεύμα και τους την πέφτουν τα alien από κάθε τρύπα, εε του δωματίου τρύπα..) - check
-τράβηγμα ζώνης ασφαλείας με (κλασικά πλέον) υπενθύμιση (note to self) να πω στο συνεργείο-ναι καλά-να μου τις σφίξουν (γιατί έχουν χαλαρώσει και όταν τις βγάζω κάνω μία κίνηση προκειμένου να ξαναμαζευτούνε λες και είμαι η βασίλισσα σε άρμα gay παρέλασης) - check.

...παίρνει το μάτι μου μπροστά και αριστερά, έξω από ένα ψιλικατζίδικο της γειτονιάς έναν τύυυποοοοο...

Κοντό μαλί από αυτά που δεν παίρνουν χτένισμα-βοϊδότριχα, κρανίο μεγέθους crash dummy (και ανάλογο βέβαια περιεχόμενο), τσιγαράκι στο στόμα με το ύφος βαρύ πεπόνι-είμαι 18 χρονών βετεράνος της ζωής-κοιτάχτε με πόσο μόρτικα καπνίζω και στα πόδια ένα μπουλντογκοειδές σκυλί. Ο σκληρός λοιπόν αυτός τύπος κρατούσε στο ένα χέρι με περίσσια βαρβατίλα ένα τραγικό κινητό και με ύφος "νονού" και μισόκλειστα μάτια το πασπάτευε (μα που πήγε το μενού, τι σημαίνει αυτό το "σανσέλ" κλπ). Παρατηρώντας τον περαιτέρω ανακαλύπτω ότι αυτή η μυστηριώδης παρουσία με το τόσο επιβλητικό ύφος τελικά είχε αγοράσει κάρτες και γέμιζε το κινητό του κυρίες και κύριοι. Αλήθεια, σκέφτηκα με δέος, ποιος ξέρει πόσες σκοτεινές συμφωνίες, πόσες κερδοφόρες επιχειρηματικές κινήσεις, πόσες σημαντικές διεθνείς πολιτικοοικονομικοκοινωνικοανθρωπιστικές ανακατατάξεις θα είναι προϊόντα αυτού του γεμίσματος με μονάδες...
Ανοίγει λοιπόν ο βαρύγδουπος κεφάλας τη συσκευασία της κάρτας, ΠΕΤΑΕΙ στο δρόμο το πλαστικό περίβλημα και ξύνει μανιωδώς (με το swiss army νύχι φυσικά). Τελειώνει με τη μία κάρτα και ΠΕΤΑΕΙ και την κάρτα στο δρόμο με ΕΝΑ ΣΤΥΛΑΚΙ ΜΙΛΑΜΕ... Τι να πω, λες και είναι ο γαλαζοαίματος γαλαξιάρχης του σύμπαντος και πετάει με απίστευτη απέχθεια το γράμμα που του έστειλα εγώ (λέμε τώρα) ζητώντας βοήθεια για την ετοιμοθάνατη ξέρω γω γαιδουρίτσα μου. Μιλάμε ένα στυλάκι, παααφ ρουφάτε τα σκουπίδια μου μ@λάκες. Τι να πω περαιτέρω δεν ξέρω ώστε να περιγράψω με πόση απάθεια και στυλάκι ανωτέρου όντος αυτός ο πανηλίθιος βρώμιζε με τα παλιοσκουπίδια του το δρόμο της πόλης ΤΟΥ, όπου υπάρχει το σπίτι ΤΟΥ και όπου ζει η οικογένειά ΤΟΥ (για να μην αναφέρω ΕΜΑΣ). Και αυτό φυσικά συνεχίστηκε και με την δεύτερη κάρτα.
Μα τι ΖΩΟΝ.
Αλλά δεν φταίει αυτός, φταίει φυσικά το ότι δεν υπάρχει κάδος απορριμάτων κάθε 10 εκατοστά, ή ακόμα καλύτερα ο προσωπικός υπάλληλος του δήμου για τον κάθε πολίτη να τον ακολουθεί και να μαζεύει τα σκουπίδια του. Δηλαδή τόσο δύσκολο ήταν ρε ανεγκέφαλε κρίμα το οξυγόνο που καταναλώνεις και την διατάραξη των μορίων του αέρα που προκαλείς, να βάλεις τις κάρτες στη τσέπη σου και να τις πετάξεις στον κάδο λίγο παρακάτω; Σαν τους οδηγούς-θεούς του τακτ και της καλλιέργειας που πετάνε τασάκια με αποτσίγαρα ή τη ζελατίνα από τα τσιγάρα, πλαστικά ποτήρια από καφέ κλπ έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Λες και έξω από το αυτοκίνητο υπάρχει μία άλλη ανεξερεύνητη διάσταση γεμάτη από μαύρες/σκουπιδοφάγες τρύπες. Γιατι ρε γκαζμά; Αύριο πάλι από το ίδιο σημείο δεν θα ξαναπεράσεις; Πάνω από τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ σκουπίδια θα περάσεις, μάλιστα σίγουρα βρίζοντας για την παλιοκατάσταση στην Αθήνα. "Πω πω τι σκουπιδιαριό" θα πεις στάνταρντ. Πάντως σας ορκίζομαι στο νεαρό μου psp ότι μόλις είδα τον κάφρο της ιστορίας μου, να κάνει ότι κάνει, έψαχνα μανιωδώς στο αμάξι μου μέσα να δω εάν είχα κάτι ώστε φεύγοντας με το αμάξι ΝΑ ΤΟΥ ΤΑ ΠΕΤΑΓΑ ΣΤΗ ΜΑΠΑ ρε πστ. Και κρίμα που δεν τον πήρα και φωτογραφία να τον δείτε να φιγουράρει με ύφος hunter που μόλις έκανε respec σε beastmaster και το καημένο το σκύλο να τον κοιτάει με ταπεινό ύφος, που να'ξερε το καημένο το σκυλάκι ότι το αφεντικό του ήταν πολύ πιο ΖΩΟΝ από αυτό.
Μπράβο σου ρε άγνωστε καφριώτη...
Πάντως έχω φτάσει στο συμπέρασμα (και όχι φυσικά από αυτή μόνο την ιστορία) ότι οι Αθηναίοι τα αξίζουμε αυτά που τραβάμε γιατί για ένα μεγάλο ποσοστό της κακής ποιότητας διαβίωσης ευθυνόμαστε οι ίδιοι.